Home » Nieuws » Mijn Opinie in De Telegraaf: ‘De moed van Mo is bewonderenswaardig’

De Telegraaf

Mijn Opinie in De Telegraaf: ‘De moed van Mo is bewonderenswaardig’

De Telegraaf

Het is oneerlijk om nog voor je achttiende levensjaar de meest wrede keuze van je leven te moeten maken. Balanceren tussen onvoorwaardelijke loyaliteit aan het land dat je voortbracht en de liefde voor het nieuwe land dat hoop en welvaart brengt, stort je in een bijna onmogelijke situatie.

Voetballer Mohamed Ihattaren is met zijn 17 jaar een natuurtalent, een begaafde speler op wie iedereen trots kan zijn. Of je nu supporter bent van PSV, Ajax of Emmen: wat is er mooier dan een jonge jongen die zijn geweldige talenten benut op het allerhoogste niveau?

Veel migranten die vanuit Marokko naar Nederland kwamen, herkennen de voortdurende loyaliteitsstrijd, waarop je als migrant steeds wordt teruggeworpen. Het is je familie, je vrienden in de moskee of de collega’s op je werk die je beïnvloeden, die op je inpraten, die je afremmen. Het is goedbedoeld, maar o zo onbevredigend.

Na twee stappen vooruit in het nieuwe land, zet je er steeds weer één terug.

Generaties

Twee generaties geleden kwam ik op mijn zestiende van Tanger in Marokko naar dit mooie land. Waarom? Omdat ik mij wilde ontplooien. Ik wilde de kansen grijpen die ik in mijn geboorteland niet kreeg. Ik was op zoek naar de vrijheid die Nederland mij kon bieden. Daarna heb ik moeten knokken om die vrijheid te bevechten, omdat de hechte cultuur van waaruit ik voortgekomen ben, erop gericht was om vrouwen tegen de buitenwereld te beschermen.

Daarom is de tweestrijd van Mohamed Ihattaren om te kiezen voor het rood van Marokko of het oranje van Nederland zo heftig. De uiteindelijke keuze van Mohammed voor het Nederlands elftal en dus niet voor dat van Marokko neemt hij bovendien in een zeer kwetsbare fase van zijn leven. Zijn vader overleed zeer recent en de voetballer ontving de warme steun en condoleances uit alle lagen van de samenleving.

Met zijn besluit in het voordeel van Oranje is Ihattaren, de ’oplettende’, een voorbeeld voor anderen die worstelen met hun loyaliteit. Hij doorbreekt een taboe, passend bij de tijdsgeest van nu. Het is een keuze tussen A en B, tussen oranje en rood, tussen wat ooit was en wat nu is.

Topvoetballers, die een ander besluit namen of nog gaan nemen, wil ik beslist niet veroordelen. Want elke situatie is anders, elke afweging is individueel bepaald, elke keuze moet worden gerespecteerd. Dat is onlosmakelijk onderdeel van de vrijheid die we hebben verworven en die past bij dit land achter de dijken.

Familie

Voor Mohamed Ihattaren geldt dat zijn familie, zijn collega-spelers en de coaches hem hebben begeleid in zijn keuze voor het Nederlands elftal. De jonge stervoetballer heeft hier zijn opvoeding genoten, kwam al uit voor vertegenwoordigende elftallen en wordt gewaardeerd om wie hij is en om wat hij kan. Als je dat hebt bereikt in je jonge leven, dan ben je een heel rijk mens.

Dat neemt niet weg dat als Hakim Ziyech met een briljante actie scoort voor Marokko, we met het allergrootste respect voor zijn afwegingen applaudisseren om wie hij is en om wat hij kan. Maar hetzelfde doe ik als Mohamed Ihattaren volgend jaar als verse Oranjeleeuw vecht om de Europese titel.

Zijn keuze voor Oranje is een reflectie van de keuzevrijheid die hij heeft genomen en hij is een voorbeeld voor velen. Ik bewonder zijn moed en zeg tegen hen die het anders zien: rood is de kleur van de liefde en oranje is het symbool van onze vrijheid. Leer ermee omgaan en volg je hart.

Deel dit bericht:

Abonneer
Laat het weten als er
guest
0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties